POLSKA AMUNICJA O WYSOKIEJ PRĘDKOŚCI POCZĄTKOWEJ 1931-1939 ( WYDANIE DRUGIE )

Undergroundowcy! Miło mi was poinformować o drugim wydaniu książki "Polska amunicja karabinowa o wysokiej prędkości początkowej 1931-1939".

W odróżnieniu od wydania pierwszego, niniejsza edycja zawiera dodatkowo niemiecki raport (firmy Mauser) dotyczący karabinu wz.1935.

W książce zobrazowano wszystkie znane typy - wersje rozwojowe amunicji o wysokiej prędkości początkowej (wylotowej) opracowywanej w Polsce w latach 30.

Po wprowadzeniu do uzbrojenia naboju 7,92 mm x 107 do karabinu wz.1935 starano się zwiększyć przebijalność broni, w tym celu opracowano amunicję większego kalibru.

Powstały eksperymentalne naboje 10 mm x 99 i 13,2 mm x 181. Nabój kalibru 10 mm z pociskiem o rdzeniu ołowianym miał znaleźć zastosowanie w najcięższym przeciwpancernym karabinie maszynowym.

W przypadku amunicji kal. 13,2 mm użyto pocisku produkowanego w Fabryce Amunicji Nr 1 w Skarżysku - do amunicji 13,2 mm x 99 (francuskie karabiny maszynowe systemu Hotchkiss).

Jedyny mi znany nabój 13,2 mm x 181 o wydłużonej łusce stalowej lakierowanej zachował się w Stanach Zjednoczonych - w kolekcji "Woodin Laboratory" - zdjęcie tego egzemplarza oraz łuski w formie przekroju znajduje się w publikacji.

Ze względu na tajny charakter prac nad bronią przeciwpancerną w okresie międzywojennym nie zachowało się zbyt wiele archiwaliów w danym temacie. W szczególności prace nad bronią o przewodzie stożkowym i amunicją do nich wymagają dalszych badań archiwalnych.

Mam nadzieję, że publikacja okaże się cennym źródłem informacji o polskiej amunicji eksperymentalnej, oraz tej produkowanej seryjnie - 7,92 mm x 107 (wz.DS) do karabinu konstrukcji inż. Józefa Maroszka.
Na tylnej str okładki jest też ten sam tekst Gwoździa co w wyd I..